مشق نقد

همه آنچه که در کلام نمیگنجد ، گویی به یکباره در این موسیقی گرد آمده است . تعامل و گفتگویی که غرق درابهام  است . ابهام میان لذت و عذاب ، خواستن و نخواستن، آرامش و آزار و از جنس حسی عمیق که انتهایش را نمی توان دید. جایی می خواندم که  هنر محصول گزینش های انسانی است، گزینش هایی که بر اساس نیازها و انگیزه های انسان هدایت می شود و این یکی از دلایلی ست که آن را قابل فهم می کند . وقتی  به انیو موریکونه و این اثرش و حتی خودم در جایگاه مخاطب این اثر ، از این زاویه نگاه میکنم ... شما هم تجربه ش کنید. 

مهدیسا دباغیان