مشق نقد

تو رفتی/و من هنوز/سیبی که تو گاز زدی را/برای یادآوری قرارمان/سفت چسبیده ام/تو لذت هبوط را/ومن ننگ گناه نخستین را/به ارث برده ام/برگرد و باقی سیب را/برای تکرار لذتی دیگر گاز بزن/گناهش پای من

 حسین نادعلیزاده


بنظر من ، بینامتنیت یکی از ویژگی های برجسته این اثر است ،که باعث ایجاد علاقه و کشش در مخاطب می شود. استفاده از قصه آدم و شعر مصدق و مفهوم رازگونه عشق ، این اثر را در عین سادگی و سوژه تکراری اش دلنشین کرده است

مهدیسا دباغیان

موافق نیستم. 
انچه بسامد نگاه رمانتیک گونه در بینامتنیت این چند سطر است. فقط در ذهن مخاطب ایرانی اثر گذار است. 
اینکه چگونه یک ابژه با پرداخت رمانتیک گونه اش می تواند در این حد نخ نما نوشته شده باشد  دارای اهمیت نیست.  به عقیده ی من پرداخت این سطر به حدی ساده است که شعر نمی تواند باشد.   بینامتنیت  باید در بسط فضاهای تو در توی سطرها کمک کند نه اینکه نشانه های ساده یک شعر را با فضاهای بینامتنیت آن تفسیر کنیم. 
در کنار همه اینها  , را ی مفعولی در انتهای هر سطر به حدی ناشیانه انتخاب شده که  معلوم است نویسنده آن اصلن به سطر بندی و فرم اثر توجه نداشته و صرفن در پی گفتن چیزی است که هزاران بار هزاران نفر به همین شکل آن را بازگو کرده اند.
در رابطه با وضعیت اسطوره محوری اثر ( آن هم در پس ذهن نویسنده آن ) و در رابطه به نخ نمایی رمانتیسیسم ناشیانه اش هم می توان حرف زد اما ترجیح می دهم ، خود پی آن بروید. 
برای واخواست بیشتر با این حوزه از نقد به کتاب از نشانه های تصویری تا متن بابک  احمدی از نشر مرکز  مراجعه کنید. 


علیرضاتوکلی